Öğrenciler arası etkileşim inşa etmek için fotoğrafçılığı kullanan bir öğretmen o öğrenci grubu üzerinde çok net faydalar oluşmasına fırsat vermiş olur.
16 yıldır öğretmenlik yapıyorum ve otizm, disleksi, kaygı, sözel olmayan öğrenme engelleri, duygusal ve davranışsal zorluklar ve ADD / DEHB gibi çeşitli engelli öğrencilerle çalıştım.
Öğrencileri (engelliler olsun veya olmasın) meşgul etmek için kullandığım temel bir strateji, fotoğrafçılıktır. K – 12 sınıflarında engelli öğrencileri destekleyen işbirlikçi olarak çalıştım ve engelli gençler için bir fotoğraf kulübü danışmanı olarak mini derslerde resmi olmayan yollarla tanıttım ve her iki durumda da faydalarını gördüm. Katılımı arttırmanın yanı sıra, fotoğrafçılık otistik öğrencilere erişilebilir bir ortam sunuyor ve onların akranlarıyla birlikte aktif ve kapsamlı katılımlarını sağlıyor.
Bir hobi fotoğrafçısı olarak, dünyaya kamera merceğinden bakmanın cazibesini anlıyorum ve fotoğrafçılığı öğrencilerime tanıttığım zaman tutkumu sınıfa götürüyorum. Fotoğrafçılık, özellikle otizm spektrumundaki engelli öğrencilere keşfedici bakış açılarını takdir etmeleri ve vurgulamaları için yenilikçi bir yol olabilir.
Fotoğrafçılık, sosyal ve görev odaklı bir ilişkiye ulaşmamıza izin verir ancak sanattaki doğru ve yanlış ifadelerinin sertliği otistik öğrenciler için göz korkutucu olabilir.
Öğrencilerin sanat ve fotoğrafçılıkta kendilerini rahat hissetmelerine yardımcı olmak için, üretim sürecini modelliyorum. Düşüncelerimi ve düşüncelerimi yansıtma sürecini, öğrencilerin fotoğraf çekmeyi nasıl seçtiğime karar verdiğimi anlamalarını istiyorum. Düşünceleri ve yansıtıcı süreci modellemenin Evrensel Öğrenme Tasarımı örneği olduğuna inanıyorum.
Ayrıca fotoğraflarını sınıfa nasıl sunup açıklayacaklarını da gösteriyorum. İnsanlarla konuşma, öğrencileri birbirine bağlayan ve onu uygulayan bir beceridir. Bu, otistik öğrencilerin sosyal olarak etkileşim kurmasını ve akranlarıyla doğrudan iletişim kurmasını sağlar. Başkalarının onları dinlemesi için bir platform oluşturur ve onlara bu platformda bir ses olmalarına imkan sağlar. Sınıfa konuşmak, bu öğrencilerin kendi düşüncelerini ve mesajlarını bizzat paylaşmalarını mümkün kılıyor. Bir öğrencinin fotoğraflarıyla ilgili hikayesinin, başkalarının duygu değerlendirmesine sunması öğrenciler arasında “işte budur” anı sağlaması için güçlü ve etkili bir yöntem olduğuna tanık oldum.
OTİSTİK ÖĞRENCİLER İÇİN FOTOĞRAFÇILIĞIN FAYDASI
1. Fotoğraf, bağımsızlığı teşvik eder: Pek çok otistik öğrenci, akranlarıyla sosyalleşmek ve sosyal ipuçlarını ve beden dili ve yüz ifadeleri gibi sözsüz sinyalleri tanımak konusunda zorluk çeker. Özürlülüğü, akranlarıyla işbirliği yapma ve grup projelerine katılma yeteneklerini etkileyen bu öğrenciler ve diğerlerine, fotoğraflarıyla başarı elde etme şansı veriliyor, bu da onların kendi başlarına çalışmasına olanak sağlıyor.
Fotoğraf sanatı, fotoğrafçı ile kamera arasındaki ilişkiye dayanır. Fotoğrafların bağımsız olarak çekilmesi sosyal olarak kabul edilen bir davranıştır ve bunu yapmak engelli öğrenciler için çok rahat mümkün olabilir.
2. Öğrencilerin keşfedici ve benzersiz bakış açılarının kıymetini artırır ve güçlendirilir: Fotoğraf, bir sanat olarak, benzersiz veya orijinal bir şeyi yakalamak için yaygın olarak kullanılan araçları kullanmakla ilgilidir. Aynı araçlara sahip başka insanlar bu orjinalliği gözden kaçırabilir . Otistik öğrenciler çoğu zaman dışsal düşünme ve benzersiz bakış açıları nedeniyle bu alanda güçlenirler.
Bir öğretmen olarak, tüm öğrencilerin risk almasını ve benzersiz bir şey fotoğraflamasını isterim. ASD öğrencilerim genellikle benim düşündüğümden farklı şekillerde düşünürler ve fotoğrafta bu kutunun dışında düşünmek son derece cesaret vericidir.
3. Öğrenciler düşüncesinde esneklik kazanırlar: Everett Dirksen’in dediği gibi, “Ben her zaman esnek olmak için sabit ve bağımsız prensiplerin adamıyım.” Fotoğraf çekmek isteyen öğrencilerde en sevdiğim yöntemlerden biri; kendi güzellik tanımlarına göre fotoğraf çekmelerini isteyin. Öğrenciler evde veya okulda güzel gördükleri bir şeyin fotoğrafını çekebilirler. (Gizlilikle ilgili parametreleri belirleriz.)
Öğrencilerin oyuncak aksiyon figürleri, bulutlar ve en sevdikleri evcil hayvanlarının resimlerini çektirdim. Öğrenciler, güzel olmanın birden fazla yolunun olduğunu öğrenirler ve diğer insanların bakış açılarıyla etkileşime girmek, otistik öğrencilerin esneklik geliştirmelerine yardımcı olur. Esnek, soyut düşünmeyi teşvik eden daha yaşça büyük öğrenciler için diğer fotoğraf konuları mutluluk, çatışma ve barışı içermekte.
4. Öğrenciler iletişim becerilerini geliştirirler: Verilen bir konu üzerinde (renk, daire, su, doku vb.) fotoğraf çektikten sonra, öğrencilerin her fotoğrafı neden çekmeyi seçtiklerini paylaşmalarını istiyorum. Bazen başlangıçta “Bu resmi neden beğendiğimi bilmiyorum” diyorlar, ancak düşüncelerim ve iletişim becerileri beklentilerimi anladıkça daha da onurlanıyorlar.
Bazı sınıflarda öğrencilerden geri bildirimlerini yazmalarını istiyorum, ancak sözlü anlatım aynı zamanda anlama gösterme fırsatları da sunar. Örneğin, disleksi gibi öğrenme engelli öğrenciler yazılı sunumdan ziyade sözlü olarak daha rahat hissedebilirler. Bazı kaygılı öğrenciler fotoğraflarını açıklama konusunda tereddütlü olabilirler, ama ben esnek düşünmeyi modelliyorum ve sunum şekillerindeki farklı varyasyonlara izin veriyorum. Ayakta durabilirler, masalarında oturabilirler veya etrafta dolaşabilirler.
Her zaman fotoğrafçılığı öğrencilere anlattığımda ve kamera merceğine baktıklarında heyecanlarını görüyorum, teşvik ediyorum. Sanat ve fotoğrafçılığın, aksi takdirde eğitimin içinde yer aldığını veya ilham aldığını düşünemeyen öğrencilere de katabileceğine inanıyorum.
Kaynak: edutopia, Jennifer Sullivan
Not: Mükemmel bir çeviri olmayabilir lakin maksat hasıl olmuştur diye düşünüyorum. Orjinal metinde yazarın anlatmak istediğini daha derinlemesine anlama fırsatı olacağını düşünerek sizinle paylaşıyorum. Orjinal metin için tıklayınız.
